Het persoonlijke verhaal in zijn historische context, dat is waar ik als schrijver van levensverhalen in geïnteresseerd ben. Ik onderzoek graag hoe een leven zich ontwikkelt en welke rol de tijdgeest daarin speelt. In zijn algemeenheid gaat mijn belangstelling uit naar historische en culturele onderwerpen. Daarnaast verdiep ik me in vrouwenverhalen omdat die in de geschiedschrijving onderbelicht zijn gebleven.
Ik werkte jarenlang als freelancejournalist en eindredacteur voor het Algemeen Dagblad. Voor die krant schreef ik meer dan honderd afleveringen van de rubriek Van Wieg tot Graf, waarin ik nabestaanden het levensverhaal liet vertellen van iemand die overleden was. Mijn interesse in geschiedenis kon ik voor die krant kwijt in de historische rubriek De Tijdreis. Van 2016 tot 2021 werkte ik als freelance eindredacteur voor het AD.
Waarom ik levensverhalen ben gaan schrijven? Omdat ik geloof in de verbindende kracht van verhalen. Door naar elkaars verhalen te luisteren, gaan we elkaar beter begrijpen. Voor levensverhalen geldt dat nog meer. Zij slaan een brug tussen de verschillende generaties. Het initiatief voor zo’n boek komt dan ook vaak van de kinderen of kleinkinderen. Zij willen al die mooie herinneringen over vroeger graag vastgelegd hebben.
Inmiddels heb ik tientallen biografieën en bedrijfsboeken geschreven. Iedere keer opnieuw met heel veel plezier.
Wat voor schrijver ben ik? In ieder geval een, die graag naar anderen luistert. Daarnaast staat zorgvuldigheid bij mij hoog in het vaandel. Zorgvuldigheid in mijn werk, maar ook naar mijn opdrachtgevers.
Zo besteed ik aan mijn teksten heel veel zorg. Ze moeten beslist foutloos zijn en zo helder en toegankelijk mogelijk geschreven.
Respect en zorg naar mijn clienten toe vind ik minstens zo belangrijk. Ik wil dat ze zich bij mij veilig voelen om in vertrouwelijkheid hun verhalen te vertellen.
Kees Thies, columnist bij AD: ‘Saskia schrijft heldere en goed onderbouwde artikelen en is zeer betrouwbaar waar het gaat om het uitvoeren van schrijfopdrachten. Samengevat: wat je vraagt is wat je krijgt.’
